لقد عجبت من صبرک ملائکه السماء

حضرت آقای علامه قزوینی در کتاب ریاض القدس بعد از چندی گفت و گو در رابطه با صبر حضرت سیدالشهداء (ع) برای خاتمه ی سخن این طور به نوشتن روضه می پردازد :

جان همه عالم به قربان صبرت ای پسر فاطمه جانهای شیعیان به فدای تحمل و شکیبائیت صبری کردی که ملائک عالم بالا را تعجب آوردی لقد عجبت من صبرک ملائکه السماوات ای شیعه ملائکه دیدند صبر حضرت را و تعجب کردند تو بیا بشنو در چه حالت صبر کرده تا ببینم از گریه صبر داری که من از حالت تو تعجب کنم لا والله دشمن نتوانست صبر کند چه جای صبر شیعه درحالی که امام تشنه کام من و تو :

مُلقی علی الثّری به روی خاک افتاده

فی الرّمضا یعنی روی ریگهای گرم افتاده ( درست تصور حالتش بنما)

مُجرّح الاعضاء بدن از سر تا به پا مجروح شده

بسهامٍ لا یخضی و لا تعّد یعنی از کثرت تیر جسد سوراخ سوراخ شده

مقطّرُ الهامّه یعنی سر شکافته

مکسورُ الجبینه پیشانی از ضرب سنگ شکسته شده

مرضوضُ الصّدر یعنی سینه از ضرب چکمه و یا سم مرکب خورده شده

مثقوُبُ الضّد من ذی ثلث دل و جگر سوراخ شد از آن صاحب سه شعبه

سهمٌ فی نحره یعنی یک تیر به گلو نشسته و

سهمٌ فی حَنَکه تیر دیگر به حنک فرو رفت

سهمٌ فی حلقه یعنی تیر دیگر به حلقوم مبارکش جای گرفته

اللسّان مجروح من اللوّک یعنی زبان قرآن خوانش از زیاد بی حرکت خشکیده بسکه به دندانها خورده همه مجروح شده

الکبدُ محترق جگر داغدارش سوخته

والشفاه یا بستهٌ من الظلمائه یعنی لبها از تشنگی مثل دو چوب خشکیده

القلبُ محروق من ملاحظه الشهداء فی اطرافه قلب مبارکش بریان شده به واسطه نظر کردن به اجساد قطعه قطعه شهدائی که در اطرافش به جا افتاده

و مکسور من ملاحظه العیال فی الطرف الاخر هماندل بریان و سوزان شکسته شده از ملاحظه کردن به سوی اهل و عیال و یلان سرگردان از طرف دیگر

والکفّ مقطوعٌ من ضربه ذرعه بن شریک کف دستی که حایل کرده بود و پیش صورت نگاه داشته بود از ضرب شمشیر ذرعه ابن شریک قطع شده

الرُّ مح فی الخاصره نیزه سنان پهلو را دریده

مخضَّبُ اللحیه محاسن غرقه خون شده

به گوش صدای ضجه اهل و عیال می شنید و به چشم کشته ها را روی هم پشته میدید فحش و دشنام می شنید از هر طرف برقابرق شمشیر میدید با این همه مصیبت صبر کرد و عجز نیاورد بلکه شکر و تحمل نمود و می فرمود:

صبراً علی بلائک رضاً علی قضائک لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

کانون روضه

صرف این سینه زدن ها به مقامی نرسیم

           توبه از جرم و خطا حال سحر می خواهد

                                                خلوت نیمه شب اشک بصر می خواهد

           وادی طور همین هیأت هر هفته ماست

                                               دیدن نور خدا اهل نظر می خواهد

           سختی گردنه عشق زمینت نزند

                                              راه پر پیچ وخمش مرد سفر می خواهد

          صرف این سینه زدنها به مقامی نرسیم

                                             محرم راز شدن دیده تر می خواهد

          جهت بخشش هر سینه زنی حضرت حق

                                             محشر از مادر سادات نظر می خواهد

          عمل زینب کبری به همه ثابت کرد

                                             سر شکستن ز غم دوست جگر می خواهد

          سر عباس به نی پند ظریفی دارد

                                            غیر خورشید سماوات قمر می خواهد

حرف بزن زینبم!عزیزدلم!حرف بزن!

پریشان و آشفته از خواب پریدی و به سوی پیامبر دویدی.

بغض راه گلویت را بسته  بود، چشمهایت به سرخی نشسته بود رنگ رویت پریده بود.

دست وپای کوچکت می لرزید .خود را به آغوش پیامبر انداختی و با تمام وجود ضجه زدی

پیامبرتو را سخت به سینه فشرد وبهت زده پرسید: چه شده دخترم؟

موهایت را نوازش کرد وبوسید وگفت : حرف بزن زینبم! عزیز دلم ! حرف بزن!

تو همچنان گریه می کردی.

حج به شیوه عاشورا

             حاجیان جمع اند دور هم همه

                                                      پس کجا رفته حسین فاطمه

             حاجیان یکسر رفتند در منا

                                                      پس چرا او رفته سوی کربلا

            او به جای موی سر سر می دهد

                                                     قاسم وعباس واکبر می دهد

           سعی حج او صفا با خنجر است

                                                     مروه اش قبر علی اصغر است