جــزیـره خــضـــراء

بسم الله الرحمن الرحیم

در منطق بشری انسان را حیوان ناطق می دانند . قرآن انسان را حیوان ناطق نمی داند

بلکه حی متأله می داند. انسانی را که منطق و فلسفه انسان می داند و می نامد قرآن

چنین چیزی را انسان نمی نامد.

تعبیر قرآن درباره انسان این است که برخی انسان ها مرده اند ( یس 70)چون به معارف

الهی و وحیانی لبیک نگفته اند.

انسان درقوس صعود و نزول (قرآن و کربلا) انسان بی مسما شده وبدیهی ست که سراغ

معبود بی مسمی می رود.

حقیقت انسان کتابی ست که نیاز به شرح مبسوط دارد که شارح آن هم جز کاتب(خالق)

نیست زیرا او پدید آورنده این کتاب است.

خدای سبحان  حقیقت انسان را به دست انبیاء و اولیاء وملائکه شرح کردو با این بیان

مبدأ و مسیر و معاد آدمی را هم با خودش و هم با آفریدگارش و هم با گذشته و حال و

آینده اش آشنا می کند و هرکه حقیقت خود را برای شرح به خدا نسپارد دیگران او را

شرح می کنند.

انسان هویت و حقیقتی دارد.دشمنان بزرگ انسانیت او را درهویت وی دچار مغالطه

می کنند یعنی چیز دیگری را به جای اصل حقیقت او می نشانند و به او تلقین می کنند

که این هستی و باید مطابق با قانون همین هویت جعلی حرکت کنی آنگاه وی

حیات حیوانی یا شیطانی را حیات واقعی خود می پندارد.

شیطان بر گمراهی ما قسم خورده است:

 وَلأُضِلَّنَّهُمْ وَلأُمَنِّیَنَّهُمْ وَلآمُرَنَّهُمْ فَلَیُبَتِّکُنَّ آذَانَ الأَنْعَامِ وَلآمُرَنَّهُمْ فَلَیُغَیِّرُنَّ خَلْقَ اللّهِ وَمَن یَتَّخِذِ 

الشَّیْطَانَ وَلِیًّا مِّن دُونِ اللّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِینً. سوره نساء 119

 و آنان را سخت گمراه و دچار آرزوهاى دور و دراز خواهم کرد و و ادارشان مى‏ کنم تا

گوشهاى دامها را شکاف دهند(اشاره به خرافه گرایی) و وادارشان مى ‏کنم تا آفریده خدا

را دگرگون سازند و[لى] هر کس به جاى خدا شیطان را دوست [خدا] گیرد قطعا دستخوش

زیان آشکارى شده است.

حضرت امیر درباره نقش شیطان در ایجاد بحران هویت بشر در خطبه 7 می فرماید:

 اتَّخَذُوا الشَّیْطَانَ لاِمْرِهِمْ مِلاَکاً وَاتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاکاً فَبَاضَ وَفَرَّخَ فی صُدُورِهِمْ، وَدَبَّ وَدَرَجَفی

حُجُورِهِمْ، فَنَظَرَ بِأَعْیُنِهِمْ، وَنَطَقَ بِأَلسِنَتِهِمْ، فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ وَزَیَّنَ لَهُمُ الخَطَلَ فِعْلَ مَنْ قَدْ

شَرِکَهُالشَّیْطَانُ فی سُلْطَانِهِ، وَنَطَقَ بِالبَاطِلِ عَلى لِسَانِهِ!

 شیطان را ملاک کارشان قرار داده‏ اند،او هم آنان را دام خویش برگزیده و سپس تخم‏هاى

پستى و رذالت را در سینه‏ هاشان گذارده،و جوجه ‏هاى آن را در دامنشان پرورش داده

با چشم آنان مى ‏نگرد و با زبان آنان سخن مى ‏گوید و با دستیاریشان بر مرکب گمراه کننده

خویش سوار شده و کردار ناپسند را به نظرشان جلوه داده اینان به کسى مانند که اعمال آنها

گواهى مى‏ دهد که با همکارى شیطان انجام‏ شده است،و سخنان باطل را او به زبانشان

نهاده است.

مشکل کنونی جامعه بشر همین بحران هویت است که نمی داند صنعت ،هنر، علوم تجربی

و امکانات مادی برای چیست؟

وخدای سبحان چرا قدرت تحصیل،صنعت، و پروت به آنها داده است.

پیامد مغالطه هویتی درجامعه اختلال در میزان انسانیت است.

خداوند انسان را با سرمایه اصیل آفرید.فألهمها فجورها وتقواها. آن گاه انسان را  از

طغوا و تجاوز در میزان تشخیص نهی کرد لا تطغوا فی المیزان (سوره رحمان).

قرآن پیام می دهد که ترازوی تشخیص را دستکاری نکنید چون اگر ترازو خراب شود دیگر

وزن  را صحیح اعلام نمی کند.

اگر میزان شناخت شناخت انسان در اثر مغالطه هویتی دستکاری شد دیگر خوب و بد

را نمی توان به درستی تشخیص داد و چنین می شود که گاهی برادر تشخیص

قتل برادرمی کند قال لأقتلنک.(سوره بقره)

سامری چنین تشخیص می دهد : فقبضت قبضة من أثرالرسول.

برادران یوسف تشخیص  می دهند اورا در چاه بیندازند.(سوره یوسف)

راه حسین بن علی برای احیای انسانهایی ست که از درون استحاله شده اند.

انسان باید جایگاهش را در نظام هستی بداند و باید درمحوریت وحی عمل کند

تا حی شود اگر انسان فهمید که بیش از ماه و خورشید ارزش دارد و هویت واقعی اش

این است که باید خلیفه الله شود پس خود را به غیر خدا نمی فروشد.

زمانی که رسول می گوید: اگر ماه و خورشید را به من بدهید دست از خدا نمی کشم

برای این است که دنیا بفهمد انسان بیش از اینها می ارزد و می گوید هویت من  از

جنس نفخت فیه من روحی است. هویت من ازبین رفتنی نیست و هویت جاودانه ای دارد .

و می گوید ای انسان خورشید نه سابقه تو را دارد که روح الله داشته باشد و نه لاحقه تو را

دارد زیرا روزی به اذا الشمس کورت محکوم می شود.

انسان مقام بالاتری از ملائکه دارد زیرا هدف ملائکه این است که ما منا الا له مقام معلوم.

رشد ندارند ولی انسان قادر است ثم دنی فتدلی شود و در واقع هویت حقیقی انسان

همین است.

اگر انسان دست درمیزان تشخیص برد و از درون دچار مغالطه شد ترازویش خراب می شود

و به این نتیجه می رسد :

می گوید دنیا سنگین است در حالی که خداوند در قرآن فرموده متاع الدنیا قلیل .

کمک  به نیازمندان را خسارت می بیند من یتخذ ما ینفق مغرما.

سخن چین را محترم می شمارند:

حکمت (102) یأتی علی الناس زمان لا یقرب فیه الا الماحل و لایظرف فیه الا الفاجر و لا

یضعف فیه الا المنصف یعدون الصدقه فیه غرما و صله الرحم من و العبادة  استطاله علی الناس.

روزگاری بر مردم خواهد آمد که محترم نشمارند جزسخن چین را و خوششان نیاید جز از بدکار

هرزه و ناتوان نگردد جز عادل ،در آن روزگار کمک به نیازمندان خسارت و پیوند با خویشاوندان

منت گذاری و عبادت نوعی برتری طلبی بر مردم است.

انحراف عصر اباعبدلله از همین بوده میزان تشخیص خراب شده بود و با ترازوی خراب

نمی توان حق و باطل را تشخیص داد.

اگر انسان هویت الهی خود را گم کند و از هویت جعلی پیروی کند طبیعی ست که

تشخیص دهد برای سعادت باید امام معصوم را بکشد یا اینکه در مقابل او قرار بگیرد تا

دین خدا را یاری دهد و امام را به نام کافر یا دشمن به شکل فجیعی شهید کنند.

اللهم ارزقنی زیارت الحسین فی الدنیا وشفاعته فی الاخرة