امام حسین علیه السلام فرمودند:
مردم بردگان دنیا هستند
و دین لقمه کوچکی ست که آن را در دهان می چرخانند
حول آن می چرخند مادامی که زندگیشان جریان دارد پس زمانی که
بوسیله بلا محک زده شوند
دین داران اندک اند.
امام حسین علیه السلام فرمودند:
مردم بردگان دنیا هستند
و دین لقمه کوچکی ست که آن را در دهان می چرخانند
حول آن می چرخند مادامی که زندگیشان جریان دارد پس زمانی که
بوسیله بلا محک زده شوند
دین داران اندک اند.
ای مردم بعد از من امامانی می آیند که به آتش دعوت می کنند و
روز قیامت کمک نمی شوند. ای مردم خداوند و من از آنها بیزار هستیم .
ای مردم آنها و یارانشان وتابعینشان و پیروانشان در پایین ترین درجه آتش هستند
و چه بد است جای متکبران.
بدانید که آنها اصحاب صحیفه هستند .
ای مردم من امر خلافت را به عنوان امامت در نسل خودم تا روز قیامت به ودیعه
می سپارم و من رسانیدم آنچه را مأمور به ابلاغش بودم تا حجت باشد بر حاضر و غایب
و بر همه کسانی که حضور دارند یا ندارند به دنیا آمده اند یا نیامده اند پس حاضران
به غایبان و پدران به فرزندانشان تا روز قیامت برسانند .
و به زودی امامت را بعد از من به عنوان پادشاهی و با ظلم و زور می گیرند و غصب میکنند.
آگاه باشید خداوند غاصبین و تعدی کنندگان را لعنت کرده است.
اینجا بقیع است، قبرستان بقیع... اینجا واقعاً قبرستان است! هر بار که اینجا می آیم،
یاد امام غریب ِ خودمان می افتم، امام غریب؟!! و هر بار یک سؤال ذهن ام را درگیر
می کند... مکان آدم ها را غریب می کند، یا آدم ها مکان را؟! از پشت دو لایه دیوار
سعی می کنم چهار تکه سنگی را که نشانۀ پاک ترین خاک ِ زمین است پیدا کنم،
چهار تکه سنگ کنار هم، همین!دست و پای ام پشت فریادهای انتظامات گیر می کند!
اما دل ام پر می کشد آن سوی دیوار، همان جا که کبوترها طواف می کنند، کنار همان
چهار تکه سنگ... دل ام آتش می گیرد از این همه غربت!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اثر عبادت زمانی می آید که انسان در حالی عبادت کند که وقت زنده اش را
در عبادت صرف کند.عبادت همراه با کسالت ملال آور و بی اثر است
و باعث تنفر از عبادت می شود.
امام صادق علیه السلام فرمود:
""اخلاص گرد آوردنده اعمال نیک وبا ارزش است و کلید و نشانه اخلاص قبولی عمل است.
پس کسی که خداوند عملش را بپذیرد و از او راضی شود ، او مخلص است ؛ اگرچه عملش
اندک باشد. وآن کس که عملش را نپذیرد ، مخلص نخواهد بود ؛ چه عملش بسیار باشد
چنان که عمل هزاران ساله ابلیس ، بازیر پاگذاشتن یک فرمان تباه شود.